Büyüdüm Çocuk Olmak Varken ...

Büyüdüm Çocuk Olmak Varken...

İçimdeki çocuk öldü bu gece. Hem de "ben büyüdüm" dercesine. Oysa hiç yağmur altında bile ıslatmamıştım onu.

Diz kapaklarına hiç yara değmemişti içimdeki çocuğun. El bebek gül Bebek olmasa da, yokluk göstermemiştim yüzüne. Arkasını dönüp uyumadan uykuya dalmazdım.

Gülmek mi? O durmadan ben başlamazdım. Sonra birisi geldi ve çekti tetiği.

Ve ben kendimi korumak isterken, kör kurşuna hedef ettim içimdeki çocuğu…

Hani insan en yakınını bile tanıyamaz ya, kendine uzakken. Hani insan gülmek ister de, hüznü bırakmaz ya iki elinden. Hani insan ölmek ister ya, yaşarken. İşte öyleyim ben de kendimde değilken...

Bir daha mı? Asla! Bir daha kimseyi böyle delicesine büyütmem gözümde. Ve artık akıllandım! Hayallerimi bir başkasının gülüşüne harcatmam.

Я вырос ребенком .