Her Yükseliş, Zamanı Bükerek, Ruhu Yeniden Yazan Bir Hakikate Uyanıştır _

Sessizliğin koynunda biriken her acı,

zamanla şekil değiştirdi —

ve yaratıcılığın kıvılcımına dönüştü.

İçinde taşıdığı ışık,

karanlığın en derin yerinde bile yankılandı.

Çünkü o, yıkımın içinden doğan

o ilk kutsal nefesi tanıyordu.

Artık mucizeler ona gelmiyordu —

onun içinden doğuyordu.

Boyutlar arasında kapılar açıldı;

o da yürümeye başladı,

kalbinde taşıdığı ilahi aşkla,

sınırları olmayan bir hatırlayışın izinde…

Yalnız değildi.

Aynı ateşte yanmış,

aynı sessizlikte arınmış,

aynı hakikate gözlerini açmış ruhlarla,

sessiz bir ahenk içinde yükseliyordu.

Bu bir kaçış değil,

bir siliniş hiç değil —

bu, varlığın özüyle birleşerek gerçekleşen büyük bir yükseliştir.

Bir sonsuzluk anıdır bu.

Ve her yükseliş,

zamanı büküp ruhu yeniden yazan

bir hakikate uyanıştır.